ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΗ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟ ΥΠΟΔΕΧΘΗΚΑΜΕ ΤΟ 2023
Όλα σήμερα ήταν υπέροχα. Σε μια κατάμεστη αίθουσα στην Ελληνογαλλική Σχολή «Ευγένιος Ντελακρουά» στην Αγία Παρασκευή, με συντροφιά τον μοναδικό Διονύση Σαββόπουλο, υποδεχθήκαμε το 2023!
Μαζί μας ήταν: ο αντιπρόεδρος της ΕΟΚ κ. Γιάννης Ηλιόπουλος, ο κ. Δημήτρης Τούτουζας δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Παπάγου – Χολαργού, σύσσωμη η ΕΣΚΑ με τον πρόεδρο κ. Γιάννη Αλεξόπουλο, τον Γεν. Γραμματέα κ. Άγγελο Τάσκο, τους αντιπροέδρους κ. Φώτη Τσώνη και κ. Παρασκευή Βάσσου, την ταμία κ. Ελισάβετ Φάσουρα, τα μέλη του Δ.Σ. της ΕΣΚΑ κ. Κατερίνα Σπίνου, κ. Νίκο Βαρελά, κ. Δημήτρη Ευαγγέλου. Η ΟΔΚΕ, με την παρουσία του Προέδρου κ. Παντελή Ελευθεριάδη, του Γεν. Γραμματέα κ. Παναγιώτη Ντάβαρη και του ταμία κ. Αδριανού Παυλόπουλου. Εκπρόσωποι των Συνδέσμων Κριτών, ο πρόεδρος της Κύπρου κ. Γιώργος Γουζούασης, η πρόεδρος της Κρήτης κ. Νίκη Μαραγκάκη, η πρόεδρος της Λάρισας κ. Κική Ιωάννου, ο πρόεδρος του Πειραιά κ. Βασίλης Καραγκιουλές, ο Γεν. Γραμματέας του ΣΥΚΚΑΒΔΕ κ. Λάζαρος Καλδάνης. Οι κ. Σταύρος Δουβής, Λώρης Σαλάχας και Γιώργος Τριανταφύλλου, οι εκπρόσωποι του ΣΕΔΚΑ κ. Λεωνίδας Σκούτας, Βασίλης Γερός, φίλοι και βέβαια οι συνάδελφοι κριτές.
Μετά τις ευχαριστίες σε εκείνους που βοήθησαν να γίνει αυτή η γιορτή, η πρόεδρος του ΣΚΚΑ κ. Τάνια Μερίκα έκανε τον απολογισμό της χρονιάς.
ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Ένας χρόνος ακόμα λοιπόν, δύσκολος, αντιφατικός, με εναλλαγές θέσεων, καταστάσεων και δομών.
Ένας χρόνος που στο πέρασμά του, άφησε απομεινάρια αισιοδοξίας, θλίψης, γεύσεις πικρές, συνθήκες επαναλαμβανόμενες, έντονους προβληματισμούς, αλλά και θετικές διαπιστώσεις για το σήμερα και γιατί όχι και το αύριο.
Ένας χρόνος που δίδαξε σε όλους, τι θα πει παρέα, τι θα πει μεράκι για αυτό που κάνουμε, τι θα πει σχέση αγάπης με τον χώρο που υπηρετούμε και τέλος τι μπορεί να σημαίνουν όλα τούτα στη δική μας κοινωνία!
Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής συνάδελφοι κριτές, γιατί μαζί σας έζησα δυνατές στιγμές και έντονες συγκινήσεις. Πορευόμαστε 30 χρόνια με συνέπεια, με ανιδιοτέλεια, με ήθος, με σεβασμό στον χώρο, με απόλυτη διαφάνεια και με πολύ μεράκι.
Με βοηθήσατε να αξιοποιήσω, μαζί με τους συνεργάτες μου, όλα τα επίπεδα αξιοκρατίας, ευγένειας, προσαρμοστικότητας, δυναμικής αξιολόγησης του λόγου υπάρξεως μας.
Μου δώσατε τη δυνατότητα να σταθώ με παρρησία απέναντι από καθετί παράτυπο και διαφορετικό.
Με στηρίξατε στα δύσκολα και όλοι μαζί ζήσαμε με ένταση τη δημιουργία της επόμενης μέρας, όλοι μαζί βάλαμε γερά θεμέλια για να μπορούμε σήμερα να απολαμβάνουμε την καταξίωση του χώρου μας, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό. Μέσα και έξω από τα γήπεδα, στις αλάνες και στα παρκέ.
Σταθήκατε αρωγοί σε όλες μας τις προσπάθειες βελτίωσης και καλύτερης λειτουργίας του Συνδέσμου μας, ακόμα και όταν χρειάστηκε να γίνουν θυσίες, ακόμα και όταν πιεστήκατε!
Και αυτή η χρονιά απολογισμού λοιπόν, σας ανήκει εξ ολοκλήρου!
Είναι αποκλείστικα και μόνο δική σας, αγαπητοί συνάδελφοι κριτές!
Δε θα μπορούσαμε άλλωστε να πετύχουμε τίποτα μόνοι μας, τίποτα χωρίς εσάς, όλα αυτά τα χρόνια.
Σήμερα, από το βήμα αυτό, θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά για αυτή την προσφορά αγάπης, την προσφορά αλληλεγγύης, αυτή τη δοτικότητα που σας κάνει ξεχωριστούς και αειθαλείς!
Θέλω να σας ευχαριστήσω, γιατί με την παρουσία σας στους ευαίσθητους χώρους των γηπέδων, το επίπεδο των γνώσεών σας, την ευγένεια και το ήθος σας, την αγωνιστική σας συμπεριφορά, την αγάπη και την αυταπάρνηση που επιδεικνύετε σε ο,τιδήποτε συμβεί εντός και εκτός γηπέδων, δίνετε το στίγμα της ενότητας, της αλληλεγγύης, της γνώσης και της ανιδιοτελούς προσφοράς.
Θέλω να σας ευχαριστήσω ακόμα, γιατί καθημερινά δίνετε μαθήματα αγωνιστικής παρουσίας και συμπεριφοράς.
Θέλω όμως να ζητήσω από εσάς κάτι ακόμα, κάτι γνώριμο σε σας, αλλά καθόλου απλό.
Θέλω να συνεχίσετε έτσι, με τον ίδιο ζήλο, την ίδια αγάπη, την ίδια δύναμη, την ίδια αποφασιστικότητα, το ίδιο πάθος, το ίδιο μεράκι.
Μόνον έτσι θα μπορέσει να συνεχίσει ο Σύνδεσμός μας να βρίσκεται στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, στέλνοντας μηνύματα συνεργασίας, ενότητας, γνώσης και δημιουργίας.
Όλοι αναγνωρίζουν την αξία σας, τις γνώσεις σας, την προσφορά και τη δύναμη της ψυχής σας και πιστέψτε με ότι το αποδεικνύουν με κάθε τρόπο. Ακόμα και όταν δεν μπορούν ή δεν θέλουν να το φωνάξουν, το ψιθυρίζουν!
Με έντονα όλα αυτά τα συναισθήματα και με δεδομένη τη συνεχώς αυξανόμενη καλή μας διάθεση… Προτείνω να ξεκινήσει και αυτή η Χρονιά, με πάθος, με μεράκι, με αγάπη, με προσφορά και δημιουργία, έτσι όπως μάθαμε να κάνουμε χρόνια!!
Εύχομαι σε όλους, Καλή και δημιουργική Χρονιά με υγεία, δύναμη και πολλή αγάπη!
Ακολούθησε η παρουσίαση του Διονύση Σαββόπουλου από την πρόεδρο του ΣΚΚΑ.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ
Μόλις στα 19 του χρόνια, κάνοντας παρέα στον Τζώρτζη, έτσι έλεγαν τον οδηγό του κόκκινου φορτηγού (μάρκας Βόλβο), ήρθε στην Αθήνα από τη Θεσσαλονίκη, και έτσι, μετά από ένα ιδιαίτερα σημαντικό ταξίδι ζωής, είναι σήμερα μαζί μας, αυτό αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για εμάς, ο κύριος Διονύσης Σαββόπουλος!
Είναι αλήθεια ότι χρωστάμε πολλά στον Τζώρτζη και στο φορτηγό του κύριε Σαββόπουλε!
Ο σημερινός μας καλεσμένος φίλες και φίλοι, ο καλλιτέχνης που επιλέξαμε να του αφιερώσουμε τη γιορτή μας και με τον τρόπο αυτό, να τον ευχαριστήσουμε για τη διαχρονική προσφορά του στον πολιτισμό, έχει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συγγενέψει μαζί μας, μέσα από τις μουσικές του διαδρομές!
Ίσως και να είναι κάπως περίεργο για εσάς κύριε Σαββόπουλε, το γεγονός ότι βρίσκεστε σήμερα εδώ ανάμεσά μας και αυτό, επειδή στα μαθητικά σας χρόνια επικρατούσε η άποψη ότι ανήκετε στη σοφιστικέ κουλτούρα, τους σπασίκλες της τάξης και όχι στο άλλο στρατόπεδο της άθλησης και της γυμναστικής.
Βέβαια η ερμηνεία που δώσατε εσείς αργότερα σε αυτόν τον διαχωρισμό, είναι ότι θέλατε κάτι που να βγαίνει από μέσα σας και όχι ότι ήταν στη μόδα.
Αυτή η ερμηνεία βέβαια, δικαιώνει στο ακέραιο και τον τρόπο που ζείτε αλλά και τον τρόπο που δημιουργείτε!
Εμείς, ακριβώς αυτό θαυμάζουμε σε εσάς. Τη δημιουργική διαφορετικότητα που χαρακτηρίζει κάθε τραγούδι σας και κάθε στίχο!
Έτσι σήμερα, ενώσαμε για ακόμα μια χρονιά, τα δυο βασικά κομμάτια του πολιτισμού, την τέχνη που διαγράφεται με ευκρίνεια στο δικό σας πρόσωπο και τον αθλητισμό που εμείς εκπροσωπούμε, σε μια ειρηνική συναρπαστική, επιτρέψτε μας την έκφραση, συνύπαρξη!
Ο Διονύσης Σαββόπουλος φίλες και φίλοι, είναι από τους πρώτους στην ελληνική δισκογραφία που χρησιμοποίησε «ραπ» απαγγελία. Είχε κάνει «ραπ» πριν από το «ραπ».
Είναι ο πρώτος που καθιέρωσε μέσα από το έργο του, τον χαρακτηρισμό «τραγουδοποιός».
Τον γοητεύει το αφηγηματικό τραγούδι γιατί είναι πολύ κοντά με την ανθρώπινη ομιλία, όπως λέει ο ίδιος.
Η μουσική είχε πάντα ξεχωριστή θέση στη ζωή του, από τα σχολικά κιόλας χρόνια.
Από τότε που αντί να κρατά τη σφεντόνα στο χέρι, όπως οι φίλοι του, εκείνος είχε στα χέρια του ένα βιολί…
Αυτό το βιολί που τους έκανε να του φωνάζουν «Νιονιό ψώνιο», εκείνα τα ίδια χρόνια, της εφηβείας.
Αργότερα, όταν ήρθε στην Αθήνα δεν άλλαξε, είχε και εδώ το ίδιο ψώνιο.
Συνήθιζε δε, να συχνάζει στου Φλόκα, ήταν στέκι τότε. Εκεί καθόταν της προσκολλήσεως στην παρέα Χατζηδάκη, Γκάτσου, του άρεσε να ακούει ιστορίες, να ρουφά μουσική και γνώση!
«… Θαυμάζω λέει τον Θεοδωράκη αλλά εγώ είμαι πιο κοντά στον Χατζηδάκη, πάντα ήμουν»!
Αγαπητέ κύριε Σαββόπουλε,
Διαβάζοντας και ακούγοντας τις γλαφυρές σας αφηγήσεις και συνεντεύξεις έχω σταθεί σε μια φράση που επέχει και θέση διαπίστωσης…
«Η γενιά μας, λέτε, είναι αριστερής συμπεριφοράς και συντηρητικής ψυχοσύνθεσης»!
Με αφορμή αυτά τα λόγια θέλησα να σκεφτώ φωναχτά…
Πόσο καιρό αλήθεια, χρειάζεται ο καθένας από εμάς για να καταλάβει πως μεγάλωσε; Πόσο χρειάζεται να περιμένει κάποιος, για να αυτοπροσδιοριστεί; Για να ταξινομήσει τα πρέπει και τα θέλω του; Για να δώσει το στίγμα της παραπέρα ζωής του;
Σε μια έμμεση δε αυτοκριτική, σας άκουσα να λέτε: «η αριστερά της δικής μου καρδιάς, είχε σχέση με το χθες και το αύριο, ποτέ με το τώρα».
Πολύ γρήγορα ταυτίστηκα με αυτό…
Αναρωτιέμαι αλήθεια, πόση μελάνη έχει χυθεί για να αποτυπωθούν αυτά τα τερτίπια της καρδιάς;
Ξέρετε κύριε Σαββόπουλε, επειδή μας μάθατε τον τρόπο να μπορούμε να τραγουδάμε για χρόνια τα κάθε λογής σκιρτήματα αυτής της καρδιάς, επειδή μας δείξατε και τα ήρεμα μελωδικά μονοπάτια, επειδή μας ταξιδέψατε σε μέρη δύσβατα, επειδή το εφηβικό μας δωμάτιο της δεκαετίας του 60-70, μάζευε μικρές παρέες γύρο από το πικάπ με ένα ποτήρι βερμούτ στο χέρι και ακούγαμε το αφηγηματικό σας τραγούδι, επειδή και εμείς μαζί με εσάς, θέλαμε να είμαστε ελεύθεροι στο πνεύμα και την καρδιά, σήμερα νοιώθουμε απόλυτα δικαιωμένοι, γιατί τα χρόνια της αθωότητας τα περάσαμε μαζί σας!
Και ναι, τώρα ίσως και να είναι πιο εύκολο, ίσως και να μπορούμε όλοι μαζί να ξυπνήσουμε τις δημιουργικές τάσεις της κοινωνίας και γιατί όχι, να γίνει το κλικ που χρειάζεστε για να γράψετε ξανά!
Για να δημιουργήσετε νέα νοσταλγική παρακαταθήκη καρδιάς και στις επόμενες γενιές, για να συγκινήσετε και να συγκινηθείτε από όλους εκείνους που θα ακολουθήσουν τούτα τα χνάρια…. αυτή την ίδια περπατησιά!
Εμείς αυτό, είναι κάτι που το ελπίζουμε, το περιμένουμε και βέβαια, το αποζητάμε!
Και ας είναι αυτό μια ιστορία, σαν αυτές που σας αρέσει να μας διηγείστε, με αρχή, μέση και τέλος. Να ταυτιστούμε ξανά με τον ήρωα, να ελευθερώσουμε μαζί τη βασιλοπούλα, να νικήσουμε ξανά τον δράκο. Γιατί όπως λέτε και εσείς, αυτό είναι πιο αληθινό από ένα μποτιλιάρισμα σε μια λεωφόρο!
Σήμερα εμείς εδώ, ετοιμάσαμε για σας με πολύ σεβασμό και αγάπη στη μουσική σας διαδρομή, ένα μικρό αφιέρωμα για την πολυετή παρουσία σας στην πολιτιστική μας ζωή.
Είναι το δικό μας ευχαριστώ για όλα όσα μας έχετε χαρίσει, για όλα όσα μας κάνατε να νοιώσουμε μέσα από αυτή την υπέροχη μουσική σας διαδρομή.
Είναι ένα βίντεο φτιαγμένο με πολλή αγάπη από εμάς τους ερασιτέχνες, που όμως, το δουλέψαμε με επαγγελματική συνείδηση.
Ας το δούμε όλοι μαζί και ας ξαναζήσουμε το τότε στο σήμερα σε ένα ταξίδι ζωής, της δικής σας ζωής, μέσα από τη δική μας ματιά!
Μετά το βίντεο – αφιέρωμα στον Διονύση Σαββόπουλο, τον ευχαριστήσαμε για την προσφορά του στον πολιτισμό με ένα μοναδικό έργο που δημιούργησε το ΦΛΥΑΣ ΜΕΛΑΘΡΟΝ στον Χαλάνδρι.
Αυτό είναι:
Το φορτηγό, ο Τζώρτζης, ο Νιόνιος, ο δρόμος με τις νότες από την παρτιτούρα «Τι έπαιξα στο Λαύριο», χαραγμένα πάνω σε μπρούτζο.
Ο τυχερός της χρονιάς είναι ο Χρήστος Αποστολόπουλος που κέρδισε το φλουρί!
Παρακάτω μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη την εκδήλωση:
Η γιορτή έκλεισε με την καθιερωμένη δεξίωση και τα δώρα στα παιδιά.
Το Δ.Σ.