…ΜΗ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΑΣ ΜΗ ΛΗΣΜΟΝΑΤΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΟΥ…

«Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ…»

Τούτοι οι στίχοι του Οδυσσέα Ελύτη που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης, μαζί με χιλιάδες ακόμα μελωδίες που όλοι σιγοτραγουδήσαμε, έμειναν να μας θυμίζουν πόσο τυχεροί είμαστε που τον συναντήσαμε στο διάβα της ζωής μας.

Μοναδικός, χαρισματικός, δημιουργικός, ανυποχώρητος στα θέλω του, μαχητής της ζωής.

Η κληρονομιά του, μια τεράστια παρακαταθήκη συναισθημάτων, έντονες αγωνιστικές παραστάσεις, δυνατές τραγουδιστικές συγκινήσεις, όνειρα που έγιναν πραγματικότητα, όνειρα που έμειναν μισά, κάστρα που νικήθηκαν, φιλίες που άντεξαν στον χρόνο, φιλίες που χάθηκαν, νιάτα που έγραψαν ιστορία και όλα αυτά με ακούσματα όπως:

 ”….μες στις καρδιές μας αρχινάει το πανηγύρι… τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ… ..μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ…..»

«…πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή…»

«…σώπα όπου να ναι θα σημάνουν οι καμπάνες…»

Οι καμπάνες του αποχωρισμού σήμαναν για τον Μίκη των παιδικών, των εφηβικών και των χρόνων της ενηλικίωσης, για τον παγκόσμιο Μίκη, για τον Έλληνα Μίκη της καρδιάς μας.

Σε αυτό το άκουσμα, το βλέμμα έμεινε απλανές, τα χείλη βωβά, τα μάτια υγρά  και η νοσταλγία εγκαταστάθηκε στο δωμάτιο.

Μέσα από τα τραγούδια σου, μας  έμαθες ιστορία, μας αφηγήθηκες δύσκολες στιγμές για την ανθρώπινη φύση, μας έδειξες δρόμους εγρήγορσης και δημιουργίας, ήχησες το σάλπισμα της δημοκρατίας και μας άφησες ν’ αφουγκραστούμε την αλήθεια της σιωπής.

Για όλους εμάς η σύγχρονη ελληνική ιστορία περνά μέσα από το όνομα «Μίκης Θεοδωράκης».

Ένα μεγάλο ευχαριστώ και μια βαθιά υπόκλιση, στον Έλληνα, που ταξίδεψε με τα τραγούδια του τη χώρα μας, στα πέρατα της γης.

Καλό σου ταξίδι, μοναδικέ μας Μίκη!! Έλληνα Μίκη!!

Μη λησμονήσεις τη χώρα μας… Πάντα θα χρειάζεται τον δικό σου πολιτισμό…

Το Δ.Σ.